Duidelijke koers
Het moet een visie zijn die oude politieke, culturele en religieuze dogma's overstijgt, een doel waar we allemaal warm voor kunnen lopen. Door de eeuwige strijd is het de oude politiek nooit gelukt de samenleving als geheel bij de hand te nemen. Willen we als mensheid serieuze stappen voorwaarts maken en onze droom over vrede, welzijn en welvaart werkelijkheid zien worden, dan zullen we een duidelijke koers moeten uitstippelen.
Meer zelfbeschikking
Maar welk doel, welke visie, welke richting, welke droom? Volgens de PvdL zou liefde zich concreet moeten vertalen in zelfbeschikking. Wat is er mooier dan een mens die zelf achter het stuur van zijn leven staat, die het vertrouwen krijgt om zelf vorm te geven aan zijn leven, overeenkomstig diepgekoesterde wensen en verlangens?
In het verleden werden we geregeerd door rijke adel, thans door welbespraakte politici. De volgende stap zou meer zelfbeschikking moeten zijn. Van een mens die door anderen geleid wordt naar een mens die zelf leiding geeft aan zijn leven. Van een samenleving die van bovenaf gedicteerd wordt, naar een samenleving die zich in alle vrijheid zelf kan vormen. Van een politiek die sturing geeft naar een politiek die inspireert en faciliteert.
Dit is niet eenvoudig en snel te realiseren. Het behelst een grote omslag in ons denken en doen. Van afhankelijk naar onafhankelijk, van afschuiven naar oppakken, van afwachten naar initiatief nemen, van verschuilen naar tevoorschijn komen, van schaamte naar zelfvertrouwen, van onzekerheid naar zekerheid, van angst naar vertrouwen. Met andere woorden: van gesloten harten naar open harten.
Wij zijn de bouwstenen
Het is geen ideaal dat van bovenaf kan worden opgelegd. Het is niet een kwestie van de knop omzetten. De bouwstenen van een dergelijke samenleving dienen stevig en mooi genoeg te zijn om de weelde ervan te kunnen dragen. En de bouwstenen dat zijn wij, de mensen. De één moet de ander zijn of haar ruimte kunnen gunnen om in vrijheid te leven. De één moet de ander oprecht kunnen respecteren om op gelijkwaardige manier te leven. Een ieder moet zijn of haar hart kunnen en willen openen om in liefdevolle geluk te leven.
Collectieve en individuele uitdaging
Het scheppen van een wereld waarin mensen hun lot in eigen hand hebben, is een collectieve inspanning en een individuele verantwoordelijkheid. De staat schept de voorwaarden, wij, de mensen, scheppen de wereld, de samenleving waarin wij leven.
De staat moet in eerste instantie bereid zijn de macht te delen met het volk en in tweede instantie de macht over te dragen. Een weg die leidt langs meer directe democratie naar meer autonomie. Kort gezegd: steeds meer invloed, steeds minder regels en steeds meer zelfbeschikking.