De weg van het hart

17-07-2021

Wat Partij van de Liefde betreft behoort het continu beconcurreren en bestoken van elkaar tot het verleden. Het brengt ons nauwelijks een stap verder. Er is genoeg voor iedereen, alleen "het genoeg" wordt niet eerlijk verdeeld. Een kleine groep, die het meest bedreven is in het geldspel, profiteert. Een grote groep, met minder kansen en geluk, heeft het nakijken...

Loop je mee?

Openen van ons hart
Wat kunnen we doen? Hoe kunnen we deze spiraal doorbreken? De PvdL denkt een uitweg te hebben gevonden: de weg van het hart. Stap één op de weg van het hart is het openen van ons hart, waardoor een liefdevol gevoel vrijkomt. Hierdoor vullen liefdevolle gedachten ons hoofd, komt ons concurrerende ego tot bedaren en worden onstuimige emoties verzacht. Maar dan? Wat is de volgende stap die we kunnen zetten op deze weg?

Een gezamenlijk doel
De volgende stap naar een liefdevolle wereld is het formuleren van een gezamenlijk doel, het schetsen van een toekomstbeeld, het ontwikkelen van een gedeelde visie. Een gemeenschappelijke droom geeft een richting aan die we als individu maar ook als politiek en samenleving op kunnen. Het is een bron van inspiratie en het stimuleert een gevoel van verbondenheid, van samen de schouders er onder zetten. Ook geeft het ons individuele leven meer zin. We weten weer waarvoor we het allemaal doen.

Duidelijke koers
Het moet een visie zijn die oude politieke, culturele en religieuze dogma's overstijgt, een doel waar we allemaal warm voor kunnen lopen. Door de eeuwige strijd is het de oude politiek nooit gelukt de samenleving als geheel bij de hand te nemen. Willen we als mensheid serieuze stappen voorwaarts maken en onze droom over vrede, welzijn en welvaart werkelijkheid zien worden, dan zullen we een duidelijke koers moeten uitstippelen.

Meer zelfbeschikking
Maar welk doel, welke visie, welke richting, welke droom? Volgens de PvdL zou liefde zich concreet moeten vertalen in zelfbeschikking. Wat is er mooier dan een mens die zelf achter het stuur van zijn leven staat, die het vertrouwen krijgt om zelf vorm te geven aan zijn leven, overeenkomstig diepgekoesterde wensen en verlangens?

In het verleden werden we geregeerd door rijke adel, thans door welbespraakte politici. De volgende stap zou meer zelfbeschikking moeten zijn. Van een mens die door anderen geleid wordt naar een mens die zelf leiding geeft aan zijn leven. Van een samenleving die van bovenaf gedicteerd wordt, naar een samenleving die zich in alle vrijheid zelf kan vormen. Van een politiek die sturing geeft naar een politiek die inspireert en faciliteert.

Dit is niet eenvoudig en snel te realiseren. Het behelst een grote omslag in ons denken en doen. Van afhankelijk naar onafhankelijk, van afschuiven naar oppakken, van afwachten naar initiatief nemen, van verschuilen naar tevoorschijn komen, van schaamte naar zelfvertrouwen, van onzekerheid naar zekerheid, van angst naar vertrouwen. Met andere woorden: van gesloten harten naar open harten.

Wij zijn de bouwstenen
Het is geen ideaal dat van bovenaf kan worden opgelegd. Het is niet een kwestie van de knop omzetten. De bouwstenen van een dergelijke samenleving dienen stevig en mooi genoeg te zijn om de weelde ervan te kunnen dragen. En de bouwstenen dat zijn wij, de mensen. De één moet de ander zijn of haar ruimte kunnen gunnen om in vrijheid te leven. De één moet de ander oprecht kunnen respecteren om op gelijkwaardige manier te leven. Een ieder moet zijn of haar hart kunnen en willen openen om in liefdevolle geluk te leven.

Collectieve en individuele uitdaging

Het scheppen van een wereld waarin mensen hun lot in eigen hand hebben, is een collectieve inspanning en een individuele verantwoordelijkheid. De staat schept de voorwaarden, wij, de mensen, scheppen de wereld, de samenleving waarin wij leven. 

De staat moet in eerste instantie bereid zijn de macht te delen met het volk en in tweede instantie de macht over te dragen. Een weg die leidt langs meer directe democratie naar meer autonomie. Kort gezegd: steeds meer invloed, steeds minder regels en steeds meer zelfbeschikking.

Daarnaast is er de individuele verantwoordelijkheid. Om deze weg succesvol te kunnen bewandelen, dient ieder mens met zichzelf aan de slag te gaan. Het hart openen als dat gesloten is na heftige gebeurtenissen. Uitzoeken waar egoïstische gedachten en handelingen vandaan komen. En emoties helen, zoals boosheid, angst en verdriet; vaak de grote spelbrekers in onderlinge relaties. Wie innerlijke vrede vindt, zal anderen niet meer tot last zijn. Alleen zij die vrede met zichzelf sluiten, zullen in vrede met anderen leven.

Vrijheid en gelijkwaardigheid 

In een wereld waarin politici en burgers bereid zijn hun hart te openen en hun schaduwkanten in het licht te zetten, kunnen vrijheid en gelijkwaardigheid gezamenlijk tot bloei komen. Zo kan wereldvrede uitgroeien van droom naar werkelijkheid, zo kan de oogst van onze inspanningen gelijkmatig worden verdeeld.

Een toekomst waarin mensen de touwtjes van hun leven in eigen hand hebben, is ons ideaal. Ons handvat voor besluiten die genomen moeten worden op alle beleidsterreinen. Dit geeft niet alleen richting aan ons handelen, maar ook betekenis aan ons leven. Stap één is de intentie uitspreken om de weg van het hart te willen bewandelen. Steun aan onze partij is die intentie!

David Goedhart
Oprichter Partij van de Liefde

Meest recente artikelen:

Kabinet Schoof I is volop in bedrijf. De witte broodweken zijn voorbij, Prinsjesdag en de algemene beschouwingen zijn achter de rug. De winnaars van de verkiezingen zijn aan de slag gegaan met een dik pakket aan beleidsvoornemens, dat de ontevreden kiezer tevreden moet stemmen. Door de inbreng van nieuwe partijen is de kleur van het kabinet anders,...

Ruim 13 jaar is Mark Rutte onze premier geweest. Daarmee is hij de langstzittende minister-president in de geschiedenis. Een hele prestatie, gezien de vele valkuilen waar politici in kunnen stappen. Hij heeft ze allemaal omzeild, behalve één: de toeslagenaffaire. Dit dossier dwong hem tot aftreden. Maar wonder boven wonder, na zijn politieke dood...

In de politiek wordt zoveel gestreden dat we zijn gaan geloven dat politiek synoniem is aan strijd. Maar dat hoeft natuurlijk niet. Politici kunnen ook samen optrekken, bijvoorbeeld als de nood hoog is, zoals nu. De berg aan onopgeloste problemen groeit ons boven het hoofd. Steeds meer mensen vragen zich vertwijfeld af hoe de rekeningen te betalen;...